Grad se nalazi u naselju Soko oko 5 km sjeveroistočno od Gračanice. Nalazi se na padinama koje se spuštaju izvorišnom djelu rijeke Sokoluše, u sredini prirodne zavale koju okružuju južni obronci planine Trebave. Pozicioniran je na uzvišenju građenom od vulkanske stijene dijabaza visokoj oko 40 m. Naselje Soko je jedno od najstarijih na području grada Gračanica.
U doba srednjovjekovne bosanske države, kraljevski grad Soko imao je veoma važnu ulogu u odnosima između bosanske kraljevske dinastije Kotromanića i dinastije mađarskih kraljeva i krupnih feudala sjeverno od Save. To dokazuje i jedna latinska isprava u obliku darovnice ili vjenčanog ugovora, kojeg su 2. juna 1429. godine potpisali knez Radivoj Kotromanić (Ostojić), sin bosanskog kralja Stjepana Ostoje i brat budućeg kralja srednjovjekovne Bosne Stjepana Tomaša s jedne i Nikola Velički, ugarski velikodostojnik iz Slavonije s druge strane. Taj srednjovjekovni pravni akt, do sada je najstariji pisani trag iz prošlosti gračaničkog kraja, po kojem je i utemeljen Dan grada Gračanica 2. juni.
Tokom srednjeg vijeka grad Sokol je središte bosanske župe pod nazivom Sokol i nalazi se u bosanskoj srednjovjekovnoj zemlji Usori. Godine 1463. zauzimaju ga Osmanlije, a iduće godine Ugari kada i ulazi u sastav Srebreničke banovine. Između 1512.- 1519. godine, nakon pada Srebrenika i Srebreničke banovine, definitivno ulazi u sastav Osmanske države. Prema spahijskom popisnom defteru 1533. godine posada Sokola ima stalne timare (posjede). Sredinom 16. vijeka Osmanlije u Sokolu drže manju posadu od 19 ljudi.
Ovaj kraj je od 16. vijeka pripadao kadiluku Gračanica u Zvorničkom sandžaku, a po osnivanju kapetanija sama utvrda je u sastavu Gradačačke kapetanije. Sedamdestih godine 18. vijeka, gradačački kapetan Mehmed dao je da se izvrše popravke na uvtrdi. Sokol 1833. godine ima 7 topova a definitivno je napušten 1840. godine.
Grad je, prema svojim građevinskim karakteristika, građen na prelazu iz 14. u 15. vijek. Uklapa se u tip gradova građenih u dolini rijeke Bosne kojoj i sam pripada (Doboj, Vranduk, Visoko). Bedemi i gabariti same utvrde maksimalno su prilagođeni prirodnim uvjetima. Bedemi grada su zatvarali jedinstvenu cjelinu ovalnog oblika, površine 650 m2. Dužom osom orijentiran je u pravcu SI-JZ, dugom 37 m a širokom 18 m. Bedemi su građeni od oklesanog kamenja i debljine su od 0,9 m do 1,1 m. Sa zapadne strane bio je ulaz širine 1,1 m, visine 2 m, nadsveden polukružnim lukom. Grad je imao svoje kule i kapi kule.Godine 2003. Stari grad Soko proglašen je nacionalnim spomenikom Bosne i Hercegovine.
